WYDARZENIA
AKTUALNOŚCI
DRODZY KOLEDZY!
Czekają nas niespokojne czasy. Oceniam, że nie będą łaskawe dla naszego pokolenia, byłych żołnierzy WP. Śledząc obecne wydarzenia w Sejmie co jakiś czas dowiadujemy się o podjętych pracach nad ustawami, dotyczącymi przyszłej naszej egzystencji. Obecna władza nie przebiera w środkach, czego przykładem jest fakt, że miniony okres lat 1944-1990, przypada w większości na naszą służbę wojskową, zaś RP nazwano państwem totalitarnym. W tej sytuacji nasza służba przyrównywana jest do służenia reżimowi. Cóż więc pozostaje nam? Krzyczeć z przerażenia, pisać na murach, protestować, czy może krzyczeć na tych, co w świetle prawa zawłaszczają naszą godność. Dziś nabiera znaczenie pytanie, rzucone kiedyś w twarz Premierowi RP: Jak tu żyć Panie premierze? Jak żyć? Co gorsze w świetle tej oceny jak potraktują nas najbliżsi, młode pokolenie Polaków, w tym nasze dzieci i wnuki?
Szukając odpowiedniego miejsca na "wykrzyczenie" naszych racji pomyślałem w pierwszej chwili o naszej STRONIE.
Wydaje się jednak, że to nie najlepszy pomysł. Uznałem ostatecznie, że STRONA nie jest odpowiednim forum na prezentowanie naszych poglądów. Myślę, więc, że nie jest to najwłaściwszy adres. W rozmowach telefonicznych jakie prowadzę z Kolegami, przewija się najczęściej obawa, że w tej sytuacji wielu z nas może zostać dotkniętych tymi, nieludzkimi rozwiązaniami. Oprócz ustawy dekomunizacyjnej, obecnie wśród zgłoszonych w Sejmie RP projektów ustawy, wnoszony jest w Sejmie projekt Ustawy o zabezpieczeniu emerytalnym żołnierzy i ich rodzin, pod pozycją nr 1105.
Liczę w duchu serca, że Polacy (Naród) sami dojdą do przekonania, że takimi działaniami niesprawiedliwie oceniliby wkład żołnierzy w rozwój naszego kraju. Dziś trzeba nam zmiany w myśleniu o prawdziwej historii Polski i nastawienia władzy do Polaków. Jednak dochodzi do nas smutna konstatacja. Żadna z liczących się organizacji społecznych, jak do tej pory nie zabrała głosu w naszej sprawie. W tym także nasz resort Obrony Narodowej. Jak wskazuje historia policjanci i żołnierze są potrzebni zawsze wtedy, kiedy w Polsce gore, ale po wykorzystaniu ich siły mają siedzieć potulnie, czekając na kolejny rozkaz władzy. Nic bardziej smutnego. Co więc nam pozostaje? Czy mamy przejść do porządku dziennego i czekać na rozwój wydarzeń. To pytanie wciąż pozostaje bez odpowiedzi. To niełatwy problem. Tak prawdopodobnie życzy sobie - suweren, czyli Obywatele RP, a w ich imieniu sprawiedliwa władza.
Zapewniam Was, że osobiście śledzę te wydarzenia w poczuciu zagrożenia i wielkiej bezsilności obywatelskiej. Jako oficer WP - nie tak wyobrażałem sobie jesień mojego życia.
Informuję jednocześnie, że co jakiś czas ukazują się różne polemiki na łamach różnych gazet, ale czy to wystarczy nam dla poprawy naszego samopoczucia? Nawoływanie do buntów niczego dobrego nam nie wróży. Czy zaś najprawdziwsze słowa dziś wystarczą na zmianę?
Jedną z form naszych protestów niech będzie przytoczona publikacja - ku pokrzepieniu serc.
Kolejny ważny dokument
Pan Emmanuel Jacobs
Prezydent Europejskiej Organizacji Stowarzyszeń Żołnierzy
Rue John Waterloo Wilson 78
1000 Brussels
BELGIUM
Dotyczy: naruszenia zasad praworządności i pozbawienia praw nabytych przez żołnierzy Sił Zbrojnych RP.
Szanowny Panie Prezydencie
Znając Pana zaangażowanie w obronę praw żołnierzy zwracamy się do Pana z gorącą prośbą o udzielenie nam pomocy w obronie przed skrajnie krzywdzącymi rozwiązaniami prawnymi, wprowadzanymi przez Rząd Rzeczpospolitej Polskiej, a skierowanymi przeciwko dużej grupie emerytów wojskowych.
Dnia 2 grudnia 2016 r. rząd skierował do parlamentu projekt „ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy oraz ich rodzin”. Projekt ustawy przewiduje drastyczne obniżenie wysokości emerytur wojskowych, w tym za służbę po 1990 r., to jest po odzyskaniu przez Polskę pełnej suwerenności. Podkreślamy, że chodzi o żołnierzy którzy po 1990 r. ponownie złożyli przysięgę na wierność Ojczyźnie i często z narażeniem życia, jej służyli lub służą.
Podczas prac nad nim zlekceważono wszelkie przepisy Regulaminu Prac Rady Ministrów dotyczące zasad postępowania z projektami dokumentów rządowych. Projekt ustawy:
1) nie został umieszczony w wykazie prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów,
2) nie został opublikowany w Biuletynie Informacji Publicznej Rządowego Centrum Legislacji,
3) nie został poddany uzgodnieniom i konsultacjom społecznych, ani opiniowaniu przez organizacje zrzeszające emerytów wojskowych,
4) nie był rozpatrywany przez Komitet Stały Rady Ministrów,
5) nie został rozpatrzony przez komisję prawniczą,
6) nie został rozpatrzony przez Radę Ministrów.
Projekt ustawy powstawał w atmosferze kłamstwa. W dniu 5 lutego 2016 r. Szef Gabinetu Politycznego Ministra Obrony Narodowej – Rzecznik Prasowy, Pan Bartłomiej Misiewicz, w reakcji na obawy w wojsku dotyczące m. in. warunków przechodzenia na emeryturę, poinformował Prezydium Organów Przedstawicielskich Żołnierzy Zawodowych (KONWENT), że w Ministerstwie Obrony Narodowej oraz w innych ministerstwach nie są w tej chwili prowadzone prace, które pogarszałyby sytuację żołnierzy zawodowych oraz emerytów wojskowych. Pan Bartłomiej Misiewicz podkreślił także, że takie prace nie są planowane w komórkach resortu obrony narodowej.
Informacja ta nie uspokoiła nastrojów w wojsku i dlatego Pan Bartłomiej Misiewicz powtórzył ją w dniu 7 marca 2016 r. podczas spotkania z przewodniczącym KONWENTU płk Marianem Babuśką i polecił opublikowanie jej na stronie internetowej KONWENTU. Wbrew tym zapowiedziom, na początku grudnia br. Pan Bartłomiej Misiewicz uzasadniał w mediach komu zostanie zmniejszona emerytura.
Projekt ustawy narusza prawa obywatelskie poprzez możliwość obniżania emerytur wojskowych za okres służby dla demokratycznego państwa tylko za sam fakt pełnienie służby w wymienionych w projekcie formacjach i instytucjach wojskowych (w tym wywiadzie i kontrwywiadzie wojskowym). Jest to stosowanie odpowiedzialności zbiorowej i ma charakter represji. W odniesieniu do rent inwalidzkich projekt drastycznie obniża renty inwalidzkie żołnierzom, którzy pomimo tego, że służyli we wskazanych organach i instytucjach, lecz ich inwalidztwo powstało w okresie służby na rzecz demokratycznego państwa. Jest to rażąca dyskryminacja w porównaniu do żołnierzy, którzy w tych formacjach nie służyli.
Ustawa jest całkowitym zaprzeczeniem składanych nam przez rząd RP zobowiązań i bezprzykładnym zignorowaniem zasady ciągłości państwa po 1990 r.
Pozostaje on też w jaskrawej sprzeczności z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego wydanym w 2010 roku, w sprawie K6/09, który stwierdził, że:
"Każdy funkcjonariusz organów bezpieczeństwa Polski Ludowej, który został zatrudniony w nowo tworzonych służbach policji bezpieczeństwa, ma w pełni gwarantowane, równe prawa z powołanymi do tych służb po raz pierwszy od połowy 1990r., w tym równe prawa do korzystania z uprzywilejowanych zasad zaopatrzenia emerytalnego" (pkt 10.4.2, str. 83 orzeczenia TK) … „Służba w organach suwerennej Polski po roku 1990 także traktowana jest jednakowo, bez względu na to, czy dany funkcjonariusz uprzednio pełnił służbę w organach bezpieczeństwa Polski Ludowej, czy też nie".
Według projektu ustawy każdy żołnierz, który choć jeden dzień przed 1990 r. służył w tzw. „organach państwa totalitarnego” (określenie wykreowane dowolnie przez autorów projektu) będzie miał drastyczne zmniejszoną emeryturę, bez względu na swoje zasługi i lata służby dla wolnej Polski. Analogiczne, bezzasadne i bezprawne restrykcje obejmą uprawnionych do rent inwalidzkich i rent rodzinnych. Według naszych szacunków, ustawa ta obejmie do 100 000 emerytów różnych służb i ich rodziny, w tym także pobierających renty i renty rodzinne, nawet tych, których kalectwo powstało w trakcie wykonywania zadań służbowych.
W głębokim przekonaniu Związku Żołnierzy Wojska Polskiego i innych organizacji tak drakońska i nonsensowna ustawa narusza podstawowe zasady konstytucyjne, takie jak ochrona praw nabytych, niedziałania prawa wstecz, zaufania obywateli do państwa, niestosowania zasady odpowiedzialności zbiorowej i ma z gruntu charakter represyjny. Nieskrywanym celem działania obecnej ekipy rządzącej są „oszczędności budżetowe”, nieuwzględniające losy ludzi i skutkujące tragediami rodzinnymi.
Mamy świadomość, że to, co spotyka teraz emerytów wojskowych i policyjnych może wkrótce spotkać każdą grupę zawodową za lata pracy przed 1990 r.
Związek Żołnierzy Wojska Polskiego byłby wdzięczny gdyby Pan Prezydent, wykorzystując swoje stanowisko i autorytet, zechciał podjąć działania zmierzające do respektowania przez władze polskie zasad państwa prawa, zgodnych z Konstytucją RP i wartościami, którymi kieruje się Unia Europejska.
Licząc na Pańską przychylność i zrozumienie, łączę wyrazy najwyższego szacunku.
P R E Z E S
Związku żołnierzy Wojska Polskiego
gen. dyw. w st. spocz. dr Franciszek Puchała